İstanbul’da doğan Faik Baysal, 1942’de İstanbul Üniversitesi Fransız ve Roman Dilleri ve Edebiyatları bölümünü bitirdikten sonra Fransızca öğretmenliği ve çevirmenlik yaptı. Askerden dönünce yeniden öğretmenliğe başladı, özel dersler verdi, gazetelerde ve ansiklopedilerde çalıştı, çeşitli yayınevlerine çeviriler yaptı.
Daha çok öyküleriyle tanınan Baysal, köy ve kasabada yaşayanları, İstanbul’un kenar semtlerinde oturanları gerçekçi biçimde betimleyen yapıtlar vermiştir. Öykü ve romanlarında, toplumsal bozuklukların nedenini, genellikle dış etkenlere değil, insanların doğasına bağlar.
Sancı Meydanı (1968) adlı öykü kitabıyla 1969’da Sait Faik hikaye armağanını kazanan Faik Baysal’ın çevirileri dışında, Perşembe Adası (1955) adlı bir başka öykü kitabı, bir şiir kitabı (İlk Defa, 1957) ve üç romanı (Sarduvan, 1944; Rezil Dünya, 1955; Drina’da Son Gün, 1972) vardır.